Η πιο συχνή ερώτηση που δέχομαι από ανθρώπους που σκέφτονται να ξεκινήσουν το τραγούδι, είναι η εξής: «πόσο καιρό θα μου πάρει για να αρχίσω να τραγουδάω καλά;» Αυτή είναι μια ερώτηση που ουσιαστικά δεν έχει μόνο μια απάντηση, αλλά πολλές.
Η αυθόρμητη απάντηση που θέλω να δώσω είναι: «Όλη σου τη ζωή!» Η φωνή είναι ένα εσωτερικό όργανο που εξελίσσεται και “πλουτίζει” σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Οι εμπειρίες μας, η διάθεση μας για δουλειά, η σχέση μας με το σώμα μας, οι καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις, τα ακούσματα μας ανά περίοδο την επηρεάζουν καταλυτικά. Παρόλ’ αυτά, αν φύγουμε από τις γενικεύσεις, μπορούμε να δώσουμε ένα μικρό χρονοδιάγραμμα στο πώς μπορεί να εξελιχθεί μια φωνή μέσω των μαθημάτων. Κατά κύριο λόγο, τα πάντα εξαρτώνται από τον ίδιο το μαθητή, και η πρώτη ερώτηση που πρέπει να απαντήσει ο ίδιος είναι πόσο πολύ το θέλει.
Η πρακτική μου έχει δείξει πως ένας μαθητής που αφιερώνει τουλάχιστον ένα εικοσάλεπτο την ημέρα στην εξάσκηση (ασκήσεις και πρόβα τραγουδιού) θα αρχίσει να ακούει τη φωνή του διαφορετικά μετά από δύο – τρεις μήνες μαθημάτων. Βέβαια, μιας κι ο καθένας μας είναι διαφορετικός κι έχει μια μοναδική φωνή, τα αποτελέσματα ποικίλουν ανάλογα με τον χαρακτήρα, τη χροιά, και τη διάθεσή του.
Άλλοι, στους οποίους συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ, είχαν μια αργή και δύσκολη εκκίνηση. Όπως χαρακτηριστικά λέει η δασκάλα μου, στην αρχή είχε την αίσθηση πως δεν καταλάβαινα τίποτα απ’ ότι λέει. Ή σχεδόν τίποτα. Όταν συνειδητοποίησα τι ζητούν από μένα και «λύθηκα», τα μαθήματα άρχισαν να κυλούν με γοργό ρυθμό και το επίπεδο ανέβηκε κατακόρυφα. Κάποιοι άλλοι, έρχονται πιο έτοιμοι, πιο σίγουροι για τον εαυτό τους, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη φωνή τους και την χροιά τους.
Άλλος ένας παράγοντας που συμβάλλει αποφασιστικά, είναι κατά πόσο τραγουδούσε ο μαθητής πριν αρχίσει τα μαθήματα. Κάποιος που τραγουδά συνέχεια, ακόμα κι αν δεν είναι τεχνικά άρτιος, είναι πιο έτοιμος σε σχέση με κάποιον που ντρέπεται τη φωνή του.
Βέβαια, τίποτα δεν είναι αυτονόητο: Μου’ χει συμβεί να ξεκινήσω φωνητική με μαθητή που δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με τη μουσική μέχρι τα τριάντα του, θεωρούσε τον εαυτό του φάλτσο και ντρεπόταν για τη φωνή του και μετά από έξι μήνες τρίβαμε τα μάτια μας με την εξέλιξη του.
Όπως σε οποιοδήποτε μουσικό όργανο, έτσι και στη φωνή πολλά πράγματα εξαρτώνται απ’ την τεχνική: Μια «καλή» φωνή είναι αλληλένδετη με την καλή διαφραγματική στήριξη, είναι το «καύσιμο» της κι αυτή που θα της δώσει εύρος, δύναμη και μακριά ζωή. Ε εκεί, όπως και σε όλα, το παν είναι η προπόνηση. Δεν είναι τυχαίο που οι δάσκαλοι φωνής λένε συχνά πως η φωνητική θυμίζει τον αθλητισμό. Θέλει προσήλωση, άσκηση και ξανά άσκηση και τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να έρθουν. Συνήθως σε έξι μήνες, μπορούμε να λέμε πως ο μαθητής έχει αποκτήσει μια βασική διαφραγματική στήριξη και μπορεί άνετα να αντεπεξέλθει σε μια live performance δίωρης διάρκειας.
Ένα άλλο θέμα που συχνά τίθεται στα μαθήματα είναι η αγωνία του μαθητή για το αν είναι φάλτσος. Relax guys, οι περισσότεροι έχουμε ένα καλό και επαρκές αυτί (relevant ear). Λίγες φορές έχω συναντήσει πραγματικούς φάλτσους, αλλά ακόμα κι αυτοί (με πολύ περισσότερη δουλειά, έστω!) μπορούν να βελτιωθούν και να ευχαριστηθούν το τραγούδι τους (κι όχι μόνο αυτοί, αλλά και οι γύρω τους!). Οπότε τραγουδήστε, τραγουδήστε όσο πιο πολύ μπορείτε και μην αφήνετε κανέναν να σας πει πως είστε φάλτσος, τραγουδήστε πιο δυνατά απ’ την ανασφάλεια σας.
Να σας πω ένα μυστικό; Όλοι είμαστε κατά βάθος ανασφαλείς, ακόμα κι αυτοί που δεν το εκδηλώνουν κι έχουν συνηθίσει να τραγουδούν μπροστά σε κοινό. Τρακ κι άγχος έχουμε όλοι όταν βγαίνουμε στην σκηνή, κι όπως έλεγε και η Μαρίκα Κοτοπούλη «τις περισσότερες φορές το άγχος είναι συνώνυμο του ταλέντου».
